سه ماه پس از پرتاب، یک فضاپیمای سیارکی جدید ناسا هنوز در حال استقرار در زندگی خود فراتر از زمین است.
ناسا ماموریت لوسی اکتبر راه اندازی شد 16 با مأموریت کاوش در سیارک های تروجان، که جلوتر و پشت مشتری به دور خورشید می چرخند. هیچ فضاپیما تا کنون از تروجان بازدید نکرده است سیارک ها، که دانشمندان بر این باورند که «فسیل‌هایی» از شکل‌گیری منظومه شمسی هستند. اما بلافاصله پس از پرتاب، اگرچه بقیه کار فضاپیما به آرامی پیش رفت، تیم ماموریت متوجه شد که یکی از دو آرایه خورشیدی بزرگ فضاپیما به طور کامل مستقر نشده بود.
هال لویسون، محقق اصلی ماموریت لوسی و دانشمند سیاره‌شناسی در موسسه تحقیقاتی جنوب غربی در کلرادو، گفت: «مردم از زمان پرتاب شب و روز کار می‌کردند تا بفهمند چه خبر است، و من فکر می‌کنم ما آن را درک می‌کنیم.» در روز سه شنبه (25 ژانویه) طی ارائه ای به گروه مشاوره اجسام کوچک ناسا، که توصیه های مستقلی را در مورد مطالعه قمرها، سیارک ها، دنباله دارها و موارد مشابه به آژانس ارائه می دهد.
مربوط: با 8 سیارکی که فضاپیمای لوسی ناسا از آنها بازدید خواهد کرد، آشنا شوید
با این حال، لوسی در مدار اطراف باقی می ماند زمین برای حدود یک سال قبل از حرکت به اعماق منظومه شمسی، و آرایه ها بسیار بزرگتر از آن چیزی هستند که در محیط نسبتاً نور خورشید نیاز دارند، بنابراین وضعیت فوری نیست.
لویسون گفت: "ما واقعاً زمان زیادی داریم، زیرا قرار نیست برای مدتی موتورهای اصلی را روشن کنیم و در حال حرکت هستیم." بنابراین ما وقت خود را صرف می کنیم تا گزینه های خود را با دقت بررسی کنیم.
لویسون همچنین گفت که تولید برق فعلی لوسی برای رفع نیازهای ماموریت در طول سفر کافی است. خبر خوب این است که ما بیش از 90 درصد توان مورد انتظار را تولید می کنیم، در واقع 92 یا 93 است.[%]"لویسون گفت." بنابراین قدرت برای فضاپیما مسئله ای نیست - و اگر مجبور باشیم آن را همانطور که هست پرواز کنیم، در کل ماموریت هم نخواهد بود."
دو آرایه خورشیدی بزرگ لوسی برای پرتاب فضاپیما جمع شدند، سپس شروع به استقرار "مانند یک فن چینی"، همانطور که اعضای تیم فرآیند را توصیف می کنند، در یک ده ضلعی آغاز کردند. هر آرایه 24 فوت (7 متر) گستره دارد و توسط یک طناب متصل به موتورها باز می شود.
یکی به طور کامل مستقر شد، با 360 درجه باز شده و یک چفت بسته برای نگه داشتن آرایه در جای خود. برآورد تیم نشان می دهد که آرایه دوم کمی کمتر از 350 درجه مستقر شده است و از چفت شدن جلوگیری می کند. تجزیه و تحلیل تکمیل شده از زمان راه اندازی نشان می دهد که یک مشکل با طناب به معنای باز کردن آرایه از استقرار کامل جلوگیری کرد.
لویسون گفت: "از طریق برخی فرآیندهای ناشناخته، دوره ای وجود داشت که در آن هیچ تنشی در تسمه در حال استقرار وجود نداشت." "در نتیجه، طناب از قرقره افتاد. ما فکر می کنیم چیزی در حدود 30 اینچ است. [76 centimeters] از طناب باقی مانده که باید به داخل کشیده شود."
او خاطرنشان کرد که تیم لوسی در حال ارزیابی دو گزینه است و افزود: "به نظر من هر دوی آنها شانس موفقیت قابل توجهی دارند."
یک روش تلاش برای پایان دادن به استقرار آرایه خورشیدی مزاج، و روشن کردن موتورهایی است که تسمه کار می کنند.
لویسون گفت: "ما تقریباً به آنجا رسیده‌ایم، بنابراین فکر می‌کنم اگر بتوانیم کمی سخت‌تر جلو برویم، ممکن است بتوانیم همه چیز را محکم کنیم." با این حال، تیم نمی خواهد در این گزینه عجله کند. "ما آن را به گونه ای اجرا می کنیم که برای اجرا طراحی نشده بود، بنابراین زمان زیادی را صرف تجزیه و تحلیل خطرات در تلاش برای انجام مجدد این استقرار کرده ایم."
روش بالقوه دیگر این است که هیچ کاری انجام ندهید، زیرا آرایه خورشیدی می تواند نیازهای فضاپیما را همانطور که هست برآورده کند. با این حال، این یک شکاف در آرایه باقی می‌گذارد، مانند یک تکه پای گم شده، و همچنین آرایه را بدون پشتیبانی از چفت بسته باقی می‌گذارد.
لویسون گفت: «ما قدرت زیادی داریم؛ مسئله یکپارچگی ساختاری آرایه در هنگام سوختن موتور اصلی است. نیروها و گشتاورهایی که از میان آرایه عبور می کنند و به ویژه در جایی که به فضاپیما متصل است، با طراحی متفاوت متفاوت است.
لویسون گفت که این تمایز به این معنی است که تیم در حال ساخت مدل‌ها و تجزیه و تحلیل چیزی است که فضاپیما ممکن است در هنگام سوختن موتور اصلی تجربه کند تا مطمئن شود که خروج از آرایه به عنوان آسیبی به فضاپیما نمی‌رسد.
لویسون گفت: «ابزارها و فضاپیماها همه به صورت اسمی رفتار می کنند. به جز این مشکل، فضاپیما واقعاً در حال لگد زدن است.»
به مگان بارتلز به آدرس mbartels@space.com ایمیل بزنید یا او را در توییتر دنبال کنیدمگانبارتل ها. ما را دنبال کنید در توییتر @Spacedotcom و در فیس بوک.