به گفته جورج هریسون خواننده و ترانه سرای بیتلز، همه چیز باید از بین برود و طبق مدل های ریاضی و نجومی دهه ها، این چیزها شامل خورشید نیز می شود.
پس انتظار می رود خورشید چه زمانی بسوزد؟
اگرچه مرگ نهایی میانگین جرم خورشیدی ما تریلیون‌ها سال در آینده است، اما "زندگی" خورشید در فاز فعلی خود، که به عنوان "توالی اصلی" شناخته می‌شود - که در آن همجوشی هسته‌ای هیدروژن به آن اجازه می دهد تا انرژی بتابد و فشار کافی برای جلوگیری از ستاره را فراهم کند زیر میز خودش فرو می ریزد - حدود 5 میلیارد سال دیگر به پایان می رسد.
پائولا تستا، اخترفیزیکدان در مرکز اخترفیزیک، همکاری بین رصدخانه اخترفیزیک اسمیتسونیان و رصدخانه کالج هاروارد، گفت: "خورشید کمتر از 5 میلیارد سال سن دارد." این به نوعی شبیه یک ستاره میانسال است، به این معنا که عمر آن در حدود 10 میلیارد سال یا بیشتر خواهد بود.
متصل: چرا سیارات منظومه شمسی به دور یک صفحه می چرخند؟
هنگامی که خورشید بیشتر هیدروژن موجود در هسته خود را بسوزاند، به عنوان یک غول سرخ به فاز بعدی خود می رود. در این نقطه، تقریباً 5 میلیارد سال در آینده، خورشید تولید گرما را از طریق همجوشی هسته ای متوقف می کند و هسته آن ناپایدار می شود و منقبض می شود. به گفته ناسا. در همین حال، قسمت بیرونی خورشید که همچنان حاوی هیدروژن است، گسترش خواهد یافتوقتی سرد می شود قرمز می درخشد. این انبساط به تدریج سیارات همسایه خورشید یعنی عطارد و زهره را در بر می گیرد و بادهای خورشیدی را تا حدی تشدید می کند که آنها را نابود می کند. روی زمین میدان مغناطیسی و از بین بردن جو آن.
البته تقریباً به طور حتم این چنین خواهد بود خبر بد برای هر حیاتی که تاکنون در سیاره ما باقی مانده است - با فرض اینکه شخصی از افزایش 10 درصدی درخشندگی خورشید جان سالم به در برده است، که انتظار می رود طبق یک مطالعه در سال 2014، که در سال 2014 منتشر شد، اقیانوس های زمین طی 1 تا 1.5 میلیارد سال تبخیر شوند. نامه هایی برای تحقیقات ژئوفیزیک. بر اساس مطالعه ای که در سال 2008 منتشر شد، در طی چند میلیون سال از این انبساط اولیه، خورشید احتمالاً بقایای سنگی زمین را مصرف می کند. اطلاعیه های ماهانه انجمن سلطنتی نجوم.
سپس خورشید شروع به ادغام خواهد کرد هلیوم باقی مانده از همجوشی هیدروژن در کربن و اکسیژن، قبل از اینکه در نهایت تا هسته خود فرو بریزد و a را پشت سر بگذارد یک سحابی سیاره ای زیبا - پوسته ای درخشان از پلاسمای داغ و باقیمانده - در لایه های بیرونی آن، در حالی که به یک جسد فوق العاده متراکم، بسیار داغتر و به اندازه زمین معروف به کوتوله سفید منقبض می شود. تستا گفت که این سحابی تنها برای حدود 10000 سال قابل مشاهده خواهد بود - یک چشم بر هم زدن در فضا. از آنجا، آنچه از خورشید باقی می‌ماند، تریلیون‌ها سال را صرف خنک‌کردن می‌کند تا در نهایت تبدیل به یک جسم بدون تابش شود.
برای رسیدن به این جدول زمانی هم برای خورشید و هم برای تمام ستارگان مربوط به آن، دانشمندان باید بدانند که چگونه انرژی تابش می کند، که قبل از بررسی همجوشی هسته ای در توده های خورشیدی دشوار بود.
بسیاری از علوم نسبتاً جدید هستند، همانطور که در قرن گذشته بود، زیرا بخش جدایی ناپذیر درک چگونگی عملکرد یک ستاره از درک واکنش های هسته ای و سنتزSaid Test، که مکانیسم ها و فرآیندهای گرمایش را بررسی می کند اشعه ایکس انتشار گازهای گلخانه ای، مانند شراره های خورشیدی، به لایه های بیرونی جو خورشیدی. قبل از دهه 1930، یکی از ایده های اصلی در مورد نحوه عملکرد ستارگان این بود که انرژی فقط از انرژی گرانشی به دست می آید.
پس از اینکه اخترشناسان و اخترفیزیکدانان بیشتر در مورد سنتز یاد گرفتند، توانستند مدل های کامل تری را همراه با داده های مربوط به انتشارات مشاهده شده توسط چندین ستاره برای زندگی ستارگان ارائه دهند.
تستا به Live Science گفت: «با جمع‌آوری اطلاعات بسیار متفاوت از ستارگان مختلف، اخترشناسان و اخترفیزیکدانان می‌توانند مدلی از چگونگی تکامل ستارگان بسازند. این یک تخمین بسیار دقیق از سن خورشید به ما می دهد.
این سن - حدود 4.6 میلیارد تا 4.7 میلیارد سال - با تاریخ گذاری رادیواکتیو نیز تأیید شده است قدیمی ترین شهاب سنگ های شناخته شده، که توسط همان سحابی خورشیدی تشکیل شده است، یک صفحه چرخان از گاز و غبار که به خورشید و اجرام سیاره ای در منظومه شمسی منتهی می شود.
به لطف این ابزارها، دانشمندان به خوبی درک می کنند که نور خورشید در نهایت چه زمانی می سوزد و محو می شود.
در ابتدا در Live Science منتشر شد.