بر اساس یک مطالعه جدید، احتمالاً یک دریاچه زیرزمینی مریخی احتمالاً یک سنگ آتشفشانی است که به شکل آب پنهان شده است.
در سال 2018، محققان شواهدی پیدا کردند که نشان می‌دهد قطب جنوبی سیاره سرخ ممکن است آب در زیر خود داشته باشد. امضای احتمالی آب برای اولین بار توسط مشاهدات راداری انجام شده توسط مارس اکسپرس، فضاپیمای آژانس فضایی اروپا، تفسیر شد. اما یک مطالعه جدید با این یافته ها تناقض دارد و نشان می دهد که فضاپیما ممکن است به سنگ های آتشفشانی نگاه کرده باشد.
گریما در بیانیه ای گفت: "برای اینکه آب را تا این حد نزدیک به سطح نگه دارید، هم به یک محیط بسیار شور و هم به یک منبع گرمای محلی قوی نیاز دارید، اما این با آنچه ما در مورد این منطقه می دانیم مطابقت ندارد." ، که آب را به عنوان "سراب غبارآلود" توصیف می کند.
متصل: بزرگترین دره منظومه شمسی که در تصاویر خیره کننده جدید کشف شد
سیریل گریما، نویسنده اصلی این مطالعه، سیاره‌شناس از موسسه ژئوفیزیک در دانشگاه تگزاس، در بیانیه‌ای گفت: علاوه بر این، حضور آب با آنچه محققان در مورد قطب جنوبی مریخ آموخته‌اند مطابقت ندارد.
مریخ، یک سیاره گرد و غبار و بادخیز، دارای آب یخی در قطب است. اما دانشمندان هنوز در حال کار برای تعیین میزان آب در زیر سطح سیاره هستند. مقدار آب مریخ که زمانی وجود داشته و ممکن است امروز وجود داشته باشد می تواند اطلاعاتی در مورد درک ما از زندگی و امکان وجود حیات در مریخ ارائه دهد و همچنین می تواند از فضانوردان آینده که ممکن است روزی بر روی سطح سیاره قدم بگذارند، پشتیبانی کند.
در سال 2018، دانشمندان بر اساس سه دهه تئوری بنا کردند که نشان می‌دهد ممکن است در زیر کلاهک‌های قطبی مریخ، آب وجود داشته باشد، درست همانطور که در زمین زیر ورقه‌های یخی قطب جنوب و گرینلند می‌بینیم.
دانشمندان ابتدا تصور کردند که سیگنال‌های آب را با استفاده از داده‌های راداری جمع‌آوری‌شده توسط یک ابزار Mars Express به نام MARSIS، که از پالس‌های راداری برای مطالعه داخل سیاره و یونوسفر (بخشی از جو) استفاده می‌کند، شناسایی کرده‌اند. اما تحقیقات بیشتری برای تایید یافته های ادعا شده و پیامدهای آنها مورد نیاز بود.
Makeup و تیم او در تلاش هستند تا امضاهای رادار را در یک زمینه جهانی قرار دهند. برای انجام این کار، آنها یک صفحه یخ جهانی خیالی را روی نقشه راداری سیاره ای که توسط داده های سه ساله MARSIS ایجاد شده بود، قرار دادند. این تکنیک به تیم اجازه می‌دهد تا از طریق عمق شبیه‌سازی شده یک مایلی (1.6 کیلومتری) یخچال‌های طبیعی، زمین مریخ را با هم مقایسه کند که به دانشمندان امکان مقایسه ویژگی‌ها را داد.
در این شرایط، انعکاس های درخشان مشاهده شده در قطب با سایر بازتاب های موجود در هواپیماهای آتشفشانی مطابقت دارد. بنابراین، آنها گمان می‌کنند که مشاهدات رادار قطبی یا جریان‌های گدازه‌ای غنی از آهن یا ذخایر معدنی در بستر رودخانه‌های خشک‌شده را ثبت می‌کنند، نه آب.
این تیم در مطالعه ای که در مجله Geophysical Research Letters در روز دوشنبه (24 ژانویه) منتشر شد، گفت: اگرچه نتایج آنها با وجود ذخایر آب قابل توجه در منطقه در تضاد است، اما این کار همچنان به ما کمک می کند تا نحوه شکل گیری مریخ را بهتر درک کنیم.
این مطالعه گفت که سایت‌های مورد مطالعه در این مطالعه "انتظار نمی‌رود حاوی سفره‌های زیرزمینی باشند". اما نویسندگان اضافه می‌کنند که توصیف بهتر این مناطق می‌تواند به درک بهتر ترکیب آنها منجر شود که به نوبه خود به تولید مدل‌هایی از نحوه تشکیل این سنگ‌ها کمک می‌کند.
در حالی که یافته‌های Mars Express در سال 2018 گام مهمی در شناخت مریخ و منابع آبی احتمالی آن بود، اولین کسی که پیشنهاد کرد ممکن است آب در زیر کلاهک‌های یخی قطبی مریخ پنهان شده باشد، استیو کلیفورد بود که اکنون یک دانشمند سیاره‌شناسی متخصص در آب مریخ در موسسه علوم سیاره ای آریزونا. (کلیفورد در هیچ یک از مطالعات شرکت نداشت.)
کلیفورد در سال 2018 محتاطانه عمل کرد تا نتیجه گیری فوری مبنی بر کشف آب Mars Express انجام دهد. کلیفورد در آن زمان به Space.com گفت: «من فکر می‌کنم این یک استدلال بسیار، بسیار قانع‌کننده است، اما یک استدلال قانع‌کننده یا قطعی نیست. همیشه این احتمال وجود دارد که شرایطی که ما پیش‌بینی نکرده بودیم در پایه کلاه وجود داشته باشد و مسئول این بازتاب واضح باشد.»
الیزابت هاول را در توییتر دنبال کنید @howellspace. ما را دنبال کنید در توییتر @Spacedotcom و غیره فیس بوک.