یک سیاهچاله کلان جرم "مینی" تازه کشف شده می تواند به کشف برخی از اسرار بزرگ ترین سیاهچاله های فضا کمک کند.
محققان با استفاده از ناسا رصدخانه اشعه ایکس چاندرا اخیرا یک هیولا کشف کرده است سیاه چاله که در غبار و گاز در یک کهکشان کوتوله "دفن" شد، طبق بیانیه تیم چاندرا. این سیاهچاله که حدود 200000 برابر جرم خورشید ماست، در مرکز کهکشان کوتوله Mrk 462 قرار دارد و اگرچه بزرگ است، اما یکی از کوچکترین سیاهچاله های کلان جرمی است که تاکنون کشف شده است.
جک پارکر، محققی در کالج دارتموث در نیوهمپشایر که رهبری مطالعه برای شناسایی و مطالعه سیاهچاله را بر عهده داشت، گفت: «این سیاهچاله در Mrk 462 یکی از کوچکترین سیاهچالههای ابرپرجرم یا هیولایی است. . سیاهچاله هایی مانند این به سختی یافت می شوند.
متصل: اورکا! دانشمندان برای اولین بار از یک سیاهچاله عکس گرفتند
کهکشان میزبان Mrk 462 "فقط" چند صد میلیون ستاره دارد. اگرچه این ممکن است زیاد به نظر برسد، مال ما راه شیری طبق این بیانیه کهکشان چند صد میلیارد ستاره دارد، بنابراین این عدد Mrk 462 را به عنوان یک کهکشان کوتوله طبقه بندی می کند.
تا کنون، سیاهچاله از دید پنهان شده است و توسط غبار و گاز در Mrk 462 پوشیده شده است. در یک کهکشان بزرگتر، دانشمندان ممکن است با مشاهده ستارگانی که به سرعت در حال حرکت در مرکز کهکشان هستند (نشانه های گرانش) یک سیاهچاله را پیدا کنند. سیاهچاله را تحت تأثیر قرار می دهد)، اما در چنین کهکشانی کوچک امکان پذیر نیست. در عوض، تیم توانست از چاندرا استفاده کند تا ببیند چگونه پرتوهای ایکس درخشان از گاز مکیده شده به سیاهچاله ساطع می شوند.
بر اساس این بیانیه، این در واقع یکی از اولین مواردی است که سیاهچاله ای که به این روش توسط گاز و غبار پوشیده شده است، در یک کهکشان کوتوله مشاهده شده است.
رایان هیکوکس، یکی از نویسندگان این مطالعه و همچنین محقق دارتموث، گفت: «از آنجایی که یافتن سیاهچالههای مدفون حتی سخت‌تر از سیاهچالههای کشف‌شده است، یافتن این مثال می‌تواند به این معنا باشد که کهکشان‌های کوتوله با سیاهچالههای مشابه بیشتری وجود دارد.» همان بیانیه "این مهم است زیرا می تواند به حل یک سوال اساسی در اخترفیزیک کمک کند: چگونه سیاهچاله ها در اوایل جهان اینقدر بزرگ شدند؟"
این تیم امیدوار است که این کشف بتواند به ادامه گفتگو در مورد اینکه چگونه سیاهچاله های کلان جرم در اوایل کیهان به چنین ابعاد باورنکردنی رسیده اند، کمک کند، که یک معمای علمی ماندگار است.
چاندرا در بیانیه‌ای گفت: تعدادی از تئوری‌های رقیب وجود دارد که می‌خواهند توضیح دهند که چگونه سیاهچالههای کلان پرجرم جهان ما «به اندازه‌ای سریع وزن اضافه می‌کنند که به ابعاد مشاهده شده در جهان اولیه برسند».
تصور می‌شود که هر کهکشانی دارای سیاه‌چاله‌هایی با جرم ستاره‌ای است، اما تأیید نشده است که سیاهچالههای بسیار پرجرم در کهکشان‌های کوتوله وجود دارد. بنابراین اکتشافاتی مانند این می تواند به توضیح وجود آنها کمک کند.
پارکر درباره این کشف گفت: «ما نمی‌توانیم از یک مثال نتیجه‌گیری محکمی بگیریم، اما این نتیجه باید جستجوی بسیار گسترده‌تری برای سیاهچالههای مدفون در کهکشان‌های کوتوله را تشویق کند. ما در مورد آنچه می توانیم یاد بگیریم هیجان زده هستیم.
این اثر در 10 ژانویه در دویست و سی و نهمین نشست انجمن نجوم آمریکا در سالت لیک سیتی و به عنوان بخشی از یک کنفرانس مطبوعاتی مجازی ارائه شد.
به Chelsea Gohd به آدرس cgohd@space.com ایمیل بزنید یا او را در توییتر دنبال کنید @chelsea_gohd. ما را در توییتر دنبال کنید @Spacedotcom و در فیس بوک