به نظر می رسد کهکشان کوچکی که به دور لبه کهکشان راه شیری می چرخد، یک سیاهچاله غول پیکر در مرکز خود دارد که با کهکشان راه شیری بسیار بزرگتر قابل مقایسه است، و دانشمندان نمی دانند چرا.
کهکشان کوتوله لئو I که حدود 820000 سال نوری از آن فاصله دارد زمین، فقط حدود 2000 سال نوری قطر دارد. تا به حال، ستاره شناسان تخمین می زدند که جرم کهکشان حدود 15 تا 30 میلیون برابر جرم ماست. خورشید. این در مقایسه با راه شیریوزنی که تخمین زده می شود تا 1.5 تریلیون خورشید باشد و قرص آن بیش از 100000 سال نوری عرض دارد.
به طور غیر منتظره ای در قلب لئو کوچولو من نشسته است سیاه چاله که تقریباً به اندازه بزرگی در قلب کل کهکشان راه شیری است، یک مطالعه جدید پیدا کرد. این کشف برخلاف انتظار است، زیرا ستاره شناسان معتقد بودند که آنها به سیاهچاله های غول پیکر تبدیل شده اند برخورد بین کهکشان ها و باید با اندازه کهکشان مطابقت داشته باشد.
متصل: سیاهچاله ها به کجا منتهی می شوند؟
ماریا خوزه بوستامانت، دانشجوی دکترای نجوم در دانشگاه تگزاس در آستین و نویسنده اصلی مقاله جدید، گفت: "هیچ توضیحی برای این نوع سیاهچاله در کهکشان های کروی کوتوله وجود ندارد." در یک بیانیه.
این کشف کاملاً تصادفی بود. در ابتدا، دانشمندان با استفاده از ابزار Virus-W روی تلسکوپ 2.7 متری هارلان در رصدخانه مک دونالد در دانشگاه تگزاس، شروع به اندازه گیری مقدار ماده تاریک در لئو I کردند. ویروس-W حرکت ستارگان را در کهکشان های کوچک در اطراف کهکشان راه شیری اندازه گیری می کند و مقدار آن را استنباط می کند. ماده تاریک در این کهکشان ها از این حرکت. ماده تاریک ماده مرموز نامرئی است که با قدرت مخالفت می کند جاذبه زمین. دانشمندان می توانند غلظت آن را در جهان بر اساس تأثیر آن بر مدار و سرعت ستارگان مجاور. هر چه ماده تاریک بیشتر در مدار ستاره باشد، سریعتر حرکت می کند.
وقتی تیم داده‌های جمع‌آوری‌شده از مشاهدات را با استفاده از مدل‌های رایانه‌ای خود منتشر کرد، دریافتند که لئو I اساساً ماده تاریک به نظر نمی‌رسد، بلکه سیاه‌چاله‌ای در مرکز آن به وزن 3 میلیون خورشید است. (که در قوس A * سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری تنها 25 درصد بزرگتر است.)
کارل گبهارد، اخترفیزیکدان دانشگاه تگزاس در آستین و یکی از نویسندگان مطالعه جدید، می گوید: «شما یک کهکشان بسیار کوچک دارید که به راه شیری می افتد و سیاهچاله آن به بزرگی کهکشان راه شیری است. "نسبت جرم کاملاً عظیم است."
اخترشناسان در بیانیه تایید کردند که نتایج با محاسبات قبلی ماده تاریک در کهکشان Leo I متفاوت است. به گفته آنها، مطالعات قبلی بر اساس داده های کمتر دقیق انجام شده است و به ابررایانه های قدرتمندی مانند تیم آستین دسترسی نداشته اند.
در مطالعات قبلی، دانشمندان مناطق متراکم‌تر داخلی کهکشان را ندیده‌اند و عمدتاً بر روی اطلاعات موجود در مورد چندین ستاره متمرکز شده‌اند. با این حال، به نظر می رسد این مجموعه داده ها حاوی تعداد نامتناسبی از ستاره های کند هستند. سپس محاسبات مبتنی بر این داده های مغرضانه نتوانست ماده تاریک را در فضای داخلی آشکار کند. در مورد Leo I، مقدار ماده تاریک در نواحی مرکزی که قبلاً نامرئی بود، بسیار بیشتر از محیط اطراف به نظر می رسد.
یادگیری در 1 دسامبر در مجله Astrophysical منتشر شد.
ترزا پولتارووا را در توییتر دنبال کنید @ ТерезаПултарова. ما را دنبال کنید در توییتر @Spacedotcom و غیره فیس بوک.