گاهی اوقات معرفی یک گزارش خبری مانع می شود و شما را مجبور می کند از ترس اینکه بار اول آن را متوجه نشده اید دوباره بخوانید. مطمئناً این مورد زمانی بود که میل آنلاین داستانی را در 21 مارس 2017 منتشر کرد: "شکارچیان بشقاب پرنده می گویند، یک ماهواره بیگانه که بیش از 12000 سال پیش برای جاسوسی از انسان ها ایجاد شد، توسط سربازان نخبه ایلومیناتی ساقط شد."
و با آن، توطئه پیرامون ماهواره به اصطلاح شوالیه سیاه بسیار زنده به نظر می رسید.
توطئه گران می گویند بیش از 120 سال از اولین ثبت وجود شوالیه سیاه می گذرد. کسانی که به این نظریه می‌پیوندند به یک فضاپیمای بیگانه در مدار نزدیک به قطب زمین اشاره می‌کنند، اگرچه آنها از شواهد بسیار متنوعی استفاده می‌کنند که کاملاً مشخص نیست چرا انسان‌ها آن را مرتبط می‌کنند. همه اینها در نوشیدنی عجیبی بیان می شود که باعث شد برخی افراد در مورد پنهان کاری ناسا و سایر سازمان های دولتی فریاد بزنند. این افسانه ای است که حاضر به رفتن نیست.
بشقاب پرنده ها و UAP: تاریخچه، مشاهدات و اسرار
مدرک عکاسی که مدرک نیست
بسیاری از اولین اکتشافات مربوط به نظریه ماهواره ای شوالیه سیاه به سیگنال های رادیویی مربوط می شود. اما یک سری تصاویر از سال 1998 واقعا گربه آسمانی را بین کبوترها انداخت. آنها در طی STS-88، اولین مأموریت شاتل فضایی به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) گرفته شدند.
در آنجا، برای دیدن همه، تصاویر ناسا منتشر شد که یک شی سیاه را نشان می دهد که بر فراز سیاره ما در مدار پایین زمین آویزان است. و دیری نگذشت که این تصاویر در اختیار مخاطبان امیدوار قرار گرفت و مردم مبالغی توطئه آمیز را اجرا کردند و با جهانیان به اشتراک گذاشتند.
به عنوان توضیح، جری راس فضانورد STS-88 اشاره کرد که ایستگاه فضایی بین‌المللی در هنگام گرفتن عکس‌ها در حال ساخت بود. او گفت که تیم ایالات متحده در شرف اتصال ماژول ایالات متحده به ماژول ساخته شده توسط روس ها بودند و به عنوان بخشی از این کار، چهار پوشش پین حرارتی را با خود بردند. کار این بود که آنها را به دور چهار پین برهنه بپیچید، اینها میله هایی هستند که ماژول را در حین انتقال به شاتل فضایی Endeavor متصل می کنند. این عمل از اتلاف حرارت از فلز در معرض جلوگیری می کند.
اکسپدیشن 58: ماموریت ایستگاه فضایی بین المللی در عکس
متأسفانه، در یکی از پیاده‌روی‌های فضایی مرتبط با این اثر، همه چیز کمی اشتباه پیش رفت: یکی از درپوش‌ها از بند آن شل شد و باعث شد همراه با برخی اشیاء دیگر شناور شود.
رابرت کابانا، فرمانده STS-88 (که اکنون به عنوان معاون ناسا خدمت می کند) در طول راهپیمایی فضایی به راس گفت: "جری، یکی از درپوش های حرارتی از تو خارج شد." و به زودی مشخص شد که درپوش برای همیشه گم شده است.
این شی سیاه فراری که متعاقباً با دوربین فیلمبرداری شد، کاتالوگ شماره 025570 را از ناسا دریافت کرد. چند روز بعد، جسم از مدار خارج شد و سوخت.
بسیاری از این اطلاعات در صورتجلسه ثبت می شود. مهندس سابق ناسا، جیمز اوبرگ، که شخصا راس و مردی که عکس‌ها را گرفت، فضانورد سرگئی کریکالف می‌شناسد، نشان می‌دهد که این تصاویر ادعایی از شوالیه سیاه در واقع بسیاری از اشیاء سکولار را به تصویر می‌کشند.
متصل: افراطی ترین ثبت شده از پرواز فضایی انسان
اوبرگ به All About Space گفت: «قبل از اینکه ناسا را ترک کنم، تیم طراحی مسیر را رهبری می‌کردم که مشخصات مأموریت را تهیه کرد.
او افزود: "هر مرحله از راه با آنچه من به عنوان یک متخصص فضایی مادام العمر یاد گرفته ام مطابقت دارد: چرا به پتوها نیاز بود، چرا یکی از آنها شل شد، چرا به همان شکلی که شد بیرون آمد." "تفاوت این است که برای عموم مردم، همه این ویژگی ها برای افرادی که فقط با اصول زمین در گرما، کار، حرکت و ده ها جنبه دیگر از فضای بیرونی که قبلا دیده نشده اند، غیرزمینی است."
با توجه به ابهام زدایی کامل اوبرگ، فکر می کنید این سوال مدت هاست که در بستر بوده است. اما نه. با پخش شدن این تصاویر در همه جا، تئوری های توطئه همچنان ادامه داشت.
اوبرگ گفت: «آنها احتمالاً برخی از عجیب‌ترین عکس‌های 70 میلی‌متری هستند که تاکنون از برنامه شاتل فضایی گرفته شده است. «و ظاهراً به‌روزرسانی وب‌سایت ناسا، لینک‌های اصلی را غیرفعال کرده و نگرانی‌هایی را در مورد پنهان‌کاری ایجاد کرده است. همه شیوه‌های معمول روزنامه‌نگاری - تعیین جدول زمانی، بازجویی از شاهدان، جستجوی زمینه‌های گسترده‌تر - از قلم افتاده است.
شواهد تاریخی که آن هم مدرک نیست
نظریه پردازان توطئه تصاویر STS-88 را در شواهد فزاینده ای بلعیده اند و ادعا می کنند که مدرکی است مبنی بر اینکه ماهواره بیگانه شوالیه سیاه واقعاً آنجاست.
با این حال، رسیدن به این نتیجه مستلزم جهش‌های ایمانی بزرگ و همچنین مشاهدات گذشته بود تا آنها را در کل داستان وادار کند. مؤمنان راسخ تا سال 1899 مشکلی برای بازگشت به چنین "حقیقتی" نداشتند، اما، درست مانند سوابق عکاسی، هر مدرک ادعایی ارائه شده در جدول تاکنون بدون ارجاع به افسانه شوالیه سیاه به خوبی توضیح داده شده است.
پس در سال 1899 چه اتفاقی افتاد؟ نیکولا تسلا شروع به ضبط سیگنال های بسیار عجیبی کرد که ظاهراً از فضا آمده بودند. مخترع و مهندس برق مبتکر صربستانی-آمریکایی در آن سال زمانی که در آزمایشگاه انباری خود در کلرادو اسپرینگز بود، سیگنال های رادیویی غیرمعمولی را مشاهده کرد و پیشنهاد کرد که آنها از یک تمدن هوشمند بیگانه آمده اند.
البته این احتمالاً کم محتمل ترین توضیح است. در طول سال‌ها، برخی گمان می‌کردند که تسلا ممکن است گسیل‌های یک تپ‌اختر، جسدی فوق‌چگال و سریع را کشف کرده باشد. اما دانشمندان می گویند که احتمالاً این نیز درست نیست.
واروژان گورجیان، دانشمند ناسا، می گوید: «اولین منبع امواج رادیویی فرازمینی در دهه 1930 کشف شد و از مرکز کهکشان ما که قدرتمندترین منبع رادیویی در آسمان در بسیاری از فرکانس ها است، می باشد. آزمایشگاه پیشرانه جت در جنوب کالیفرنیا. "تا دهه 1960 بود که فناوری برای شناسایی اولین تپ اخترها تکامل یافت. اگر آنچه تسلا کشف کرد یک سیگنال واقعی بود، نه یک مصنوع از ابزار او، احتمالا از زمین آمده است."
متصل: پارادوکس فرمی: بیگانگان کجا هستند؟
چرا در مورد شوالیه سیاه صحبت می کنیم؟
مردم همچنان از اکتشافات تسلا برای حمایت از ادعاهای شوالیه سیاه استفاده می کردند. آنها همچنین شغل یک مهندس نروژی به نام یورگن هالز را بر عهده گرفتند که در دهه 1920 متوجه شد که سیگنال های رادیویی که او ارسال می کرد چند ثانیه بعد به او باز می گردد. ما اکنون آنها را به‌عنوان پژواک‌هایی با تأخیر طولانی می‌شناسیم و هالز اولین کسی بود که آنها را تماشا کرد.
با این حال، این واقعیت که ما هیچ توضیح تایید شده‌ای برای علت آنها نداریم، در نظر گرفته شده است: در سال 1973، دانکن لونان مقاله‌ای در مجله Spaceflight نوشت که نشان می‌دهد افرادی که پژواک‌های با تاخیر طولانی را مطالعه می‌کنند، احتمال ارسال توسط یک نمونه فضایی بیگانه را نادیده گرفته‌اند. .
لونان هنوز به توضیح بیگانه از سوابق اعتقاد دارد.
وی با اشاره به یک فضاپیمای فرضی خودمختار که برای برقراری ارتباط با سایر فضاپیماها طراحی شده است، گفت: «تغییر در الگوهای پژواک دوربرد در پاسخ به تغییرات سیگنال‌های خروجی زمین شبیه پاسخ‌های بریسول است و هنوز توضیح طبیعی رضایت‌بخشی برای این پدیده وجود ندارد». تمدن ها
با این حال، اگر پژواک دوربرد به عمد توسط یک کاوشگر تولید شده باشد، مشکلی وجود دارد که آنها در سال 1975 متوقف شدند.
لونان گفت: "اگر یک کاوشگر به جای تلاش برای جلب توجه، زمین را رصد کند، ممکن است با تأخیر از سال 1973 تا 1974 توسط مردم کشف شده باشد که در دهه 1920 از حضور خود دست کشیده و در سال 1975 عقب نشینی کرده است." این تنها توضیحی است که برای خروج آشکار او می بینم.»
با این حال، با وجود همه اینها، لونان گفت که تحقیقات او ربطی به مزخرفات شوالیه سیاه ندارد. اگر بین نظریه او و شوالیه سیاه ارتباطی وجود داشته باشد، این نظریه ای نیست که او ایجاد کرده است.
متصل: 13 راه برای شکار بیگانگان هوشمند
علاقه روزافزون به بشقاب پرنده ها
تئوری توطئه شوالیه سیاه ممکن است برای مدتی با ما همراه باشد، زیرا علاقه عمومی فزاینده به اشیاء پرنده ناشناس (UFO) وجود دارد - یا همانطور که ارتش ایالات متحده اخیراً آنها را تغییر نام داد، پدیده های هوایی ناشناس (UAP).
این علاقه واقعاً در دسامبر 2017 افزایش یافت، زمانی که نیویورک تایمز سه ویدیو را منتشر کرد که توسط دوربین های هواپیماهای نیروی دریایی ایالات متحده گرفته شده بود. این فیلم اجسامی را نشان می دهد که به نظر می رسد فراتر از قابلیت های فناوری شناخته شده مانور می دهند.
این داستان نیویورک تایمز همچنین برنامه شناسایی تهدیدات هوافضای پیشرفته (AATIP) را مورد بحث قرار می دهد، یک پروژه نظامی مخفی قبلی ایالات متحده که به یوفوها نگاه می کند. پولیتیکو و واشنگتن پست تقریباً در همان زمان مقالات خود را در مورد AATIP منتشر کردند و بر شتاب یوفوها افزودند.
AATIP فقط از سال 2007 تا 2012 به طور رسمی دوام آورد. اما در سال 2020، ارتش برنامه جانشینی به نام نیروی ضربت هوانوردی ناشناس را اعلام کرد که ماموریت آن "کشف، تجزیه و تحلیل و فهرست نویسی UAP هایی است که به طور بالقوه می توانند تهدیدی برای امنیت ملی باشند." ایالات متحده. "
این یک مراقبت بسیار عملی برای پرسنل نظامی است. به عنوان مثال، اگر برخی از اشیاء مرموز، کشتی های شناسایی پیشرفته نگران کننده ای باشند که توسط کشورهای متخاصم ساخته شده اند، چه؟
بنابراین برخی دسیسه ها و رمز و رازهای واقعی پیرامون یوفوها وجود دارد که توضیح برخی از آنها دشوار است. اما این راز به شوالیه سیاه، یک پتوی حرارتی سرگردان که بیش از دو دهه پیش در جو زمین می سوخت، نمی شود.
منابع اضافی:
ما را در توییتر دنبال کنید @Spacedotcom یا در فیس بوک.