ذرات صخره‌ای ریز جمع‌آوری‌شده توسط سیارک ریوگو یکی از ابتدایی‌ترین تکه‌های موادی هستند که تاکنون بر روی زمین اکتشاف شده است و می‌تواند به ما نگاهی اجمالی به منشأ پیدا کند. منظومه شمسی.
سیارک 162173 ریوگو قطری در حدود 2953 فوت (900 متر) دارد و به دور خورشید می چرخد. زمین و مریخ، به گفته سایت خواهر Live Science Space.com، گاهی اوقات از مدار زمین عبور می کنند. که در کربنیا نوع C، سیارک در حین حرکت در فضا مانند یک قله می‌چرخد و مانند سایر سیارک‌های نوع C، ریوگو احتمالاً حاوی موادی از سحابی (ابر غول‌پیکر غبار و گاز) است که خورشید و آن را به دنیا آورده است. دانشمندان می گویند میلیاردها سال پیش سیارات.
در سال 2019، فضاپیمای ژاپنی هایابوسا2 نمونه‌هایی را از سطح ریوگو جمع‌آوری کرد و در 6 دسامبر 2020 این نمونه‌ها با موفقیت در یک محفظه دربسته در داخل کپسول ورود مجدد به زمین منتقل شدند. اکنون، در دو مقاله جدید که دوشنبه (20 دسامبر) در مجله Nature Astronomy منتشر شده است، دانشمندان نتایج تجزیه و تحلیل اولیه این قطعات قابل توجه سنگ فضایی را ارائه می دهند.
متصل: 7 عجیب ترین سیارک: سنگ های کیهانی عجیب در منظومه شمسی
سدریک پیلورژ، استادیار مؤسسه اخترفیزیک فضایی در دانشگاه پاریس-ساکل در فرانسه و می‌گوید: «ما تازه تحقیقات خود را آغاز کرده‌ایم، اما نتایج ما نشان می‌دهد که این نمونه‌ها از ابتدایی‌ترین مواد موجود در آزمایشگاه‌های ما هستند. اولین نویسنده از یکی از مطالعات. سن دقیق مواد ناشناخته باقی مانده است، اما باید در مطالعات آینده آشکار شود.
در مجموع، نمونه های سیارکی شامل حدود 0.2 اونس (5.4 گرم) ماده است. بزرگترین ذرات سنگ حدود 0.31 اینچ (8 میلی متر) قطر دارند. کوچکترین آنها قطری کمتر از 0.04 اینچ (1 میلی متر) دارند، بنابراین مانند پودر ریز به نظر می رسند. تورو یادا، محقق ارشد آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن و اولین نویسنده مطالعه دومLive Science گفت.
یادا و همکارانش در حین کار بر روی سنگ فضایی، مواد را در یک محفظه خلاء یا در یک محیط دربسته و پر از مواد خالص نگهداری می کردند. نیتروژن. «به این ترتیب، نمونه‌های ریوگو بدون مواجهه پردازش شدند [them] به جو زمین، "او گفت. این تیم نمونه ها را با یک میکروسکوپ نوری و ابزارهای مختلفی ارزیابی کردند که نحوه جذب، گسیل و انعکاس طول موج های مختلف نور را در طیف مرئی و مادون قرمز سنگ ها اندازه گیری می کند.
گروه دریافتند که بخش‌های تاریک سیارک تنها حدود 2 تا 3 درصد از نوری را که به آنها برخورد می‌کند منعکس می‌کنند. یادا گفت و محققان از اینکه متوجه شدند چگالی ظاهری نمونه ها - جرم ذرات تقسیم بر حجم کل آنها - کمتر از شهاب سنگ های کربنی شناخته شده است، شگفت زده شدند. این یافته نشان می‌دهد که سنگ‌ها بسیار متخلخل هستند، به این معنی که حفره‌های خالی زیادی بین تک تک دانه‌های مواد در سنگ‌ها وجود دارد که به آب و گاز اجازه نفوذ می‌دهد.
طبق گزارش Space.com، این یافته با داده های اولیه جمع آوری شده توسط فضاپیمای Hayabusa2 مطابقت دارد، که همچنین اشاره می کند که سنگ های روی سطح ریوگو بسیار متخلخل هستند.
پس از تجزیه و تحلیل Yada، Pylorget و تیم او از تکنیکی به نام میکروسکوپ ابرطیفی استفاده کردند تا ترکیب نمونه‌های سیارک را بررسی کنند. میکروسکوپ ابر طیف آنها با روشن کردن نمونه هایی با طول های مختلف نور در طیف مرئی و مادون قرمز و گرفتن تصاویر با وضوح بالا کار می کند. ابعاد هر عکس فوری حدود 0.2 در 0.2 اینچ (5 میلی متر در 5 میلی متر) است و هر پیکسل جداگانه داده هایی را در مقیاس میکروسکوپی ارائه می دهد. به این ترتیب، تیم جزئیات دقیقی را در مورد رنگ، ساختار و ترکیب شیمیایی سنگ‌ها فاش کردند.
عکس‌های فوری از نمونه‌های ریوگو نشان می‌دهد که ذرات سنگ از یک "ماتریکس هیدراته" تشکیل شده‌اند که شامل موادی مانند خاک رس است که ترکیبات کربنی در همه جا وجود دارد. پیلورگت گفت: "برخی از خواص این ماده نزدیک به کندریت های کربنی بود، دسته ای از شهاب سنگ های کربنی که ما در مجموعه های خود داریم، در حالی که برخی از آنها به وضوح متفاوت بودند."
برای مثال، نمونه‌های ریوگو جزو تاریک‌ترین نمونه‌هایی هستند که تاکنون مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، و او گفت: «ما باید بفهمیم که چرا و چه معنایی از نظر شکل‌گیری و تکامل این ماده دارد. علاوه بر این، این تیم ردپایی از ترکیبات غنی از آمونیاک را در سنگ پیدا کردند که "ممکن است پیامدهایی برای منشا ریوگو و درک ما از مواد اولیه داشته باشد."
این تحلیل‌های اولیه نشان‌دهنده اولین قدم در کشف آنچه ریوگو می‌تواند در مورد منظومه شمسی اولیه به ما بگوید، اما کشف تمام اسرار سنگ‌های کیهانی مدتی طول می‌کشد. پیلورگت گفت: «با ترکیب تکنیک‌های اضافی، به خصوص آن‌هایی که به مقیاس‌های بسیار ظریف دسترسی دارند، چیزهای زیادی به دست می‌آید».
یادا گفت، این تکنیک‌های اضافی شامل تجزیه و تحلیل‌های شیمیایی مختلفی می‌شود که می‌تواند تاریخچه زمانی شکل‌گیری سیارک و در چه سنی در تماس با آب قرار گرفته را نشان دهد. ارزیابی های بیشتر از ترکیبات آلی و مواد معدنی موجود در نمونه ها همچنین اطلاعات کلیدی در مورد چگونگی شکل گیری سیارک و بدن اصلی آن ارائه می دهد. محققان همچنین می توانند ترکیبات فرار یا ترکیباتی را که به راحتی می توانند در نمونه ها تبخیر شوند، آزمایش کنند. یادا گفت که این نوع آزمایش ها می توانند نشان دهند که چگونه بادهای خورشیدی در طول زمان سطح سیارک را شکل داده اند.
پیلورگت گفت: «یک بار دیگر، ما تازه در آغاز تحقیقات خود هستیم.
در ابتدا در Live Science منتشر شد.