در سال 1992، ستاره شناسان اولین سیاره خارج از منظومه شمسی را کشف کردند. از آن زمان، تلسکوپ ها هزاران سیاره به اصطلاح فراخورشیدی را مشاهده کرده اند که نه تنها به دور ستاره های خورشید مانند، بلکه همچنین به دور منظومه های ستاره ای دوتایی می چرخند. ستاره های کوچک و خنک به نام کوتوله های قرمز. و حتی فوق متراکم ستاره های نوترونی. همین کافی است که شما را متعجب کند: آیا هر ستاره حداقل یک سیاره دارد که به دور آن می چرخد؟
جاناتان لونین، رئیس دپارتمان نجوم دانشگاه کرنل، به طور خلاصه، خیر. یعنی حداقل نه تا آنجا که ما می دانیم.
لونین به لایو ساینس گفت: «همیشه این سوال مطرح است که آیا می‌توانید چیزی پیدا کنید یا نه. "کسی به طور قطع نمی داند. اما مطمئناً درست است که ستاره های زیادی وجود دارد که در آنها برای سیارات جستجو شده است، و هیچ کدام تا کنون کشف نشده اند."
متصل: چرا کهکشان ها شکل های متفاوتی دارند؟
لونین گفت که دانشمندان تخمین می زنند که به تعداد ستاره های کهکشان ما سیاره وجود دارد، اما این سیارات به طور مساوی توزیع نشده اند. برخی از ستارگان - مانند خورشید، و همچنین TRAPPIST-1، یک ستاره کوتوله قرمز در فاصله 40 سال نوری - خانه بیش از 12 سیاره هستند، در حالی که برخی دیگر ممکن است هیچ سیاره ای نداشته باشند.
اما چه چیزی باعث می شود یک ستاره میزبان این همه سیاره باشد در حالی که دیگران به تنهایی پرواز می کنند؟ دانشمندان بر این باورند که این از نحوه شکل گیری ستاره ناشی می شود. زمانی که ستارگان جوان شکل می گیرند، معمولاً توسط حلقه ای از ذرات غبار احاطه می شوند. این ذرات با یکدیگر برخورد می‌کنند و توده‌های بزرگ‌تر و بزرگ‌تری را تشکیل می‌دهند که در نهایت می‌توانند سیاره‌ها را تشکیل دهند. اما همه ستاره های جوان آنقدر خوش شانس نیستند.
اگر ستاره‌ای دارید که توسط خوشه‌ای از ابرهای بین‌ستاره‌ای تشکیل شده است که خیلی سریع می‌چرخد، زیرا آن خوشه به جای چرخش برای تشکیل یک قرص کوچک می‌شود، می‌تواند به دو یا حتی چند قسمت تقسیم شود و «یک سیستم ستاره‌ای دوتایی یا چند» را تشکیل دهد. لونین گفت: "منظومه ستاره ای."
منظومه‌های ستاره‌ای دوتایی می‌توانند در برخی موارد سیارات را تشکیل دهند - مانند مورد کپلر-47 و سه سیاره آن - اما شرایط باید مناسب باشد.
لونین گفت: «منظومه‌های ستاره‌ای دوتایی وجود دارند که در آن سیارات وجود دارند. بنابراین آیا این سیستم‌ها به موادی ختم می‌شوند که به دو توده تجزیه می‌شوند و سپس یک دیسک در اطراف یکی از آن توده‌ها یا شاید هر دو تشکیل می‌دهند؟ شاید چیزی بود که گرفتار شد؟
لونین گفت که به ندرت، یک توده غبارآلود از یک ستاره جوان می تواند آنقدر آهسته بچرخد که به سادگی به یک ستاره سقوط کند بدون اینکه اصلاً دیسکی تشکیل دهد. همچنین ممکن است یک ستاره سیاراتی را تشکیل دهد تا گرانش شدید ستاره دیگری بتواند آنها را از منظومه شمسی به بیرون پرتاب کند یا حداقل آنها را برای شناسایی آنها بسیار دور کند. ممکن است این اتفاق افتاده باشد سیاره HD 106906 بکه به دور یک سیستم ستاره ای دوتایی در مداری خارج از فیلتر می چرخد که 18 برابر دورتر از ستاره خود نسبت به پلوتون از خورشید.
اما لونین هشدار داد که دانش ما در مورد تعداد ستاره های میزبان سیارات به آنچه می توانیم پیدا کنیم بستگی دارد. این به این دلیل است که بسیاری از سیارات با استفاده از روش ترانزیت شناسایی می شوند، که از کاهش درخشندگی یک ستاره به عنوان نشانه ای مبنی بر عبور یک سیاره از مقابل آن استفاده می کند.
ما همیشه می‌توانیم به یک ستاره خاص نگاه کنیم و بگوییم، خب، هیچ سیاره‌ای در اطراف آن کشف نشده است، اما می‌دانید، شاید سیاره‌ای وجود داشته باشد که کمی کوچک است و واقعاً دور از ستاره می‌چرخد و از میان ستاره نمی‌گذرد. ' و بنابراین به نوعی پنهان است. این همیشه امکان پذیر است. اما به احتمال زیاد ستارگانی وجود دارند که واقعاً سیاره ای در اطراف خود ندارند."
در ابتدا در Live Science منتشر شد.