همه گیر کروناویروس گرفتن عوارض خود را در ایمنی و سلامت کلی کودکان: گزارش

یک گزارش نگران کننده که روز سه شنبه منتشر شد نشان می دهد کودکان کانادایی بسیار کمتر از قبل از آغاز همه گیر سالم و سالم هستند.

"بالا بردن کانادا ۲۰۲۰" باز می شود با اذعان به سلامتی کودکان در کانادا از زمان واترمارک بالا در سال ۲۰۰۷ که یونیسف این کشور را در رتبه ۱۲ از ۴۱ ملت مرفه قرار داد، در حال کاهش بوده است.

که از آن زمان به 25 کاهش یافته است.

سارا آستین، بنیان گذار و مدیر عامل شرکت کودکان اول کانادا که این گزارش را صادر کرده است، می گوید: «من فکر می کنم آنچه که واقعاً با صدای بلند و روشن در این گزارش بیرون می آید این است که کودکان واقعاً در ماه های اخیر رنج برده اند و از بسیاری جهات سیاست هایی را که برای حفظ همه کانادایی ها - به ویژه آسیب پذیران - امن قرار داده اند، خسته کرده اند.»

در حالی که این گزارش بر روی چگونگی مسائل توسط همه گیر ترکیب شده اند تمرکز, آن یادداشت بسیاری از آنها در حال حاضر به تدریج تبدیل شدن به بدتر.

به طور خاص، ۱۰ تهدید برتر برای کودکان را برجسته می کند: آسیب های غیرعمدی، سلامت روانی ضعیف، کودک آزاری، فقر، مرگ و میر نوزادان، بی تحرکی جسمی، ناامنی غذایی، نژادپرستی، بیماری های قابل پیشگیری و قلدری.

کلسی بسون با کودکان اول کانادا می گوید: «یکی از چیزهایی که من خودم به خصوص به عنوان یک مادر نگران کننده می بینم این است که علت اصلی مرگ و میر در کودکان بین ۱۰ تا ۱۴ سال خودکشی است.»

"به عنوان یک مادر 11 ساله و 8 ساله، که کاملا وحشتناک است."

علاوه بر این، این گزارش در بر داشت 57 درصد از شرکت کنندگان 15 تا 17 ساله گفتند که سلامت روانی آنها "تا حدودی بدتر" یا "بسیار بدتر" نسبت به قبل از شروع دوری جسمی است.

والدین همچنین تا حد زیادی سلامت روانی فرزندان خود را بیش از حد دست کم گرفته اند: نیمی از زمان هایی که والدین و کودکان نظر مشابهی نسبت به سلامت روانی کودک نداشتند و در جایی که تفاوت وجود داشت، دو سوم (۶۵ درصد) جوانان نسبت به والدینشان به سلامت روانی خود امتیاز مثبت کمتری می دهند.

آستین می گوید: «این به من و کارشناسان بهداشت کودکان سیگنال می دهد که آن گفتگوی باز وجود ندارد که در خانه ای اتفاق بیفتد که والدین ممکن است به اندازه آن آگاه ن باشند یا شاید مسائلی از ننگ در اطراف سلامت روان وجود داشته باشد.»

بر اساس آمار کانادا، ناامنی غذایی در این کشور نیز در سه سال گذشته نزدیک به دو برابر شده است که از 8.7 درصد خانوارها در سال 2017/2018 به 15 درصد در 30 روز گذشته صعود کرده است.

این رقمی است که به طور نامتناسبی کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد، آستین یادداشت می کند.

آستین می گوید: «در سراسر هیئت مدیره، اما به ویژه برای کودکان در شمال، ناامنی غذایی به اندازه ۷۰ درصد در نوناووت بالا است و به مراتب بیش از حد بسیاری از بچه ها هر روز بدون صبحانه به مدرسه می روند.»

"کانادا تنها کشور G7 است که برنامه تغذیه مدارس ملی ندارد. واقعا تکه تکه ای از رویکردها در سراسر کشور وجود دارد ... ما نیاز به دیدن یک رویکرد بسیار سازگار تر برای اطمینان از بچه ها شروع روز خود را با یک وعده غذایی سالم، مغذی است."

در حالی که ناامنی غذایی صعود می کند، فعالیت بدنی کاهش یافته است. در سال ۲۰۱۸، ParticipACTION گزارش داد که ۳۵ درصد از پنج تا ۱۷ ساله ها ۶۰ دقیقه پیشنهاد شده فعالیت بدنی روزانه را ملاقات می کنند.

که از آن زمان به 4.8 درصد از کودکان بین پنج تا 11 ساله و 0.8 درصد از کسانی که 12 تا 17 سال کاهش یافته است.