یکی از خطرناک ترین در جهان آتشفشان هاکوه وزوویوس، از طریق یک سوراخ گرد شوم در ابرهای این تصویر ماهواره ای خیره کننده به آسمان نگاه می کند.
تصویربردار عملیاتی زمین بر روی ماهواره لندست-8 این عکس را گرفت که در 10 ژانویه توسط رصدخانه زمین ناسا. دهانه آتشفشان در بالای آتشفشان - تپه بزرگی که هنگام فوران و فروپاشی یک آتشفشان تشکیل می شود - در تصویر جدید به وضوح قابل مشاهده است، همانطور که بخشی از یک رشته کوه بزرگ در شمال باقی مانده از کوه سوما - یک آتشفشان باستانی است. که زمانی در همان مکان ایستاده بود کوه وزوویوسقبل از اینکه مخروط آتشفشان جدیدتر از مرکز خود رشد کند.
وزوویوس یک آتشفشان استراتو است، به این معنی که مخروط آن از لایه های انباشته شده از گدازه و خاکستر حاصل از فوران های قبلی تشکیل شده است. این بخشی از کمان آتشفشانی کامپانا، مجموعه ای از آتشفشان ها در ایتالیا است که در مرز بین صفحات تکتونیکیجایی که صفحه آفریقا در زیر صفحه اوراسیا فرو می رود. شامل بسیاری از آتشفشان های فعال، خاموش و خاموش هم در خشکی و هم در زیر آب است. کوه اتنا در سیسیل، که دوباره در فوریه 2021 شروع به فوران کرد. Live Science قبلا گزارش شده بود.
متصل: 10 بار آتشفشان ها در سال 2021 ذهن ما را منفجر کردند
معروف ترین فوران وزوویوس به طور همزمان تخریب و حفظ شد رمان شهر پمپئی و همچنین شهر همسایه هرکولانیوم در سال 79 پس از میلاد. با این حال، جریان گدازه از آخرین فوران خود در سال 1944 روستای مجاور سن سباستیانو را ویران کرد. به گفته رصدخانه زمین، در مجموع، کوه وزوویوس در 17000 سال گذشته بر اساس تجزیه و تحلیل زمینشناسی لایههای گدازهای اطراف هشت فوران بزرگ داشته است.
کوه وزوویوس علیرغم حفظ آرامش از زمان آخرین فوران خود، هنوز به عنوان یک آتشفشان فعال طبقه بندی می شود و گاهی اوقات لرزش ناشی از فعالیت های زمین لرزه زیرزمینی و انتشار گاز از قله خود را تجربه می کند. این آتشفشان یکی از خطرناک ترین آتشفشان های روی کره زمین در نظر گرفته می شود، زیرا هر فورانی در آینده پتانسیل تخریب ناپل را دارد، شهری ایتالیایی که در 7.5 مایلی (12 کیلومتری) شمال غربی آتشفشان قرار دارد و بیش از 3 میلیون نفر را در خود جای داده است.
در سال 2011، مطالعه ای در مجله منتشر شد طبیعت کوه وزوویوس را به عنوان "بمب ساعتی اروپا" توصیف می کند.
ماهواره Landsat-8 که وظیفه ثبت تصویر را بر عهده دارد، توسط ناسا و سازمان زمین شناسی ایالات متحده اداره می شود.
در ابتدا در Live Science منتشر شد.