اگر امشب بیرون هستید و ستاره‌های نیمکره غربی را تماشا می‌کنید و درست در لحظه مناسب به بالا نگاه می‌کنید، ممکن است چیزی نسبتاً عجیب ببینید: یک ابر نوری گرد کوچک که به سرعت به اندازه تقریبی یک ماه کامل قبل از آن منبسط می‌شود. بالاخره چند دقیقه بعد ناپدید شد
چیزی که اخیراً مشاهده کردید یک پدیده جوی عجیب نیست، بلکه نشت سوخت از مأموریت فضایی ایالات متحده (USSF) است که اوایل امروز بر روی موشک Atlas V 511 اتحاد پرتاب یونایتد (ULA) از مجتمع پرتاب فضایی 41 کیپ پرتاب شد. ایستگاه نیروی فضایی کاناورال فلوریدا
این پرتاب، که دقیقاً طبق برنامه در ساعت 14:00 EST (1900 GMT) انجام شد، دو ماهواره را برای فرماندهی سیستم‌های فضایی USSF (SSC) حمل کرد. این ماموریت که USSF 8 نام دارد، دو ماهواره یکسان را برای برنامه موقعیت فضایی ژئوسنکرون (GSSAP) - GSSAP 5 و GSSAP 6 - مستقیماً در مدار نزدیک به ژئوسنکرون در حدود 22300 مایل (36000 کیلومتر) بالای خط استوا قرار خواهد داد.
متصل: موشک Atlas V دو ماهواره تجسسی را برای نیروی فضایی ایالات متحده پرتاب می کند
بر اساس مشخصات پرواز ULA، 6 ساعت و 35 دقیقه پس از پرتاب، اولین ماهواره از دو ماهواره (GSSAP 5) به مدار زمین سنکرون خود پرتاب می شود و پس از 10 دقیقه ماهواره دوم (GSSAP 6) به مدار زمین فرستاده می شود.
ریختن سوخت باید ابری درخشان ایجاد کند
هفت ساعت و 11 دقیقه و 40 ثانیه پس از پرتاب، مرحله دوم سنتور سوخت استفاده نشده (اضافی) را در فضا آزاد می کند. دفع سوخت اضافی برای همه پرتاب‌های تقویت‌کننده سنتاور یک روش معمول است. این پس از جدا شدن ماهواره اتفاق می افتد. سوختی که از مرحله بالایی موشک سنتور جریان دارد.
همانطور که مشخص است، زمان این رویداد برای ایجاد یک نمایش آسمانی برای بسیاری از نیمکره غربی عالی خواهد بود. وقتی سوخت سنتور تمام شود، در شمال و جنوب آمریکا شب خواهد بود. اما قنطورس در ارتفاع حدود 22300 مایلی (36000 کیلومتری) در معرض نور خورشید قرار می گیرد و به این ترتیب سوخت نور خورشید را همانطور که از زمین دیده می شود منعکس می کند.
در یک تاپیک توییتری، ناظر سخت کوش ماهواره، سیس باسا، اطلاعات قابل توجهی در مورد دید مخزن سوخت ارائه کرد:
هشدار به رصدگران و عکاسان نجومی! در شب جمعه، پرتاب سوخت از یک موشک می تواند به عنوان یک سحابی درخشان در آسمان برای ناظران از شمال، مرکزی و جنوبی آمریکا دیده شود. سوخت گیری در ساعت 18:11 PST / 21: 11 EST برای پرتاب برنامه ریزی شده موشک #AtlasV در ساعت 19:00 UTC انجام می شود. pic.twitter.com/EjO88ktAc821 ژانویه 2022
باس ظاهر زباله دان سوخت را به "سحابی درخشان، احتمالاً به اندازه ماه کامل در آسمان" تشبیه می کند.
باسا افزود: ابر باید با چشم غیرمسلح قابل مشاهده باشد و با دوربین دوچشمی یا تلسکوپ بتوان رشد ابر و تغییر شکل آن را مشاهده کرد.
انتظار می رود سوخت گیری در ساعت 21:11:40 به وقت شرقی (18:11:40 PST) انجام شود. باید به طور ناگهانی با چشم غیرمسلح به صورت یک ابر گرد و دنباله‌مانند در حال انبساط در حدود 10 تا 15 درجه غرب (یا سمت راست) ستاره صفر ستاره مایل به آبی درخشان Rigel در صورت فلکی شکارچی ظاهر شود. مشت گره کرده شما، که در طول بازو نگه داشته شده است، تقریباً 10 درجه است، بنابراین تقریباً "یک یا یک و نیم مشت" در سمت راست میله متقاطع جایی است که ابر باید ظاهر شود.
چنین نشت سوخت از ماهواره ها قبلا دیده شده بود. در غروب 12 اوت 1986، اندکی پس از ساعت 22:00 EDT (02:00 13 اوت به وقت گرینویچ)، افراد بی شماری در ایالات متحده و کانادا که بارش شهابی Perseid را مشاهده کردند، توسط یک ماهواره ژاپنی که یک ابر درخشان ایجاد کرد، غافلگیر شدند. .
و در 1 سپتامبر 2004، تخلیه سوخت از ماهواره NRO-1، که اوایل آن روز پرتاب شد، از شرق ایالات متحده و کانادا مشاهده شد.
چرا سوخت را به فضا پرتاب می کنیم؟
ممکن است برخی بپرسند که چه نیازی به پرتاب سوخت به فضا است؟ دلیل انجام این کار برای ایمنی است. برای به حداقل رساندن خطر انفجار وسیله نقلیه، که به نوبه خود باعث ایجاد مقدار زیادی زباله فضایی یا زباله های مداری می شود که سپس سایر وسایل نقلیه فضایی را به خطر می اندازد. در چنین ارتفاعی، سوخت به سرعت از بین می رود و خطری برای محیط زیست برای زمین ایجاد نمی کند.
جو رائو به عنوان مربی و مدعو در نیویورک خدمت می کند افلاک نما هیدن. او در مورد نجوم برای مجله تاریخ طبیعی، بر سالنامه کشاورز و سایر نشریات ما را در توییتر دنبال کنید @Spacedotcom و غیره فیس بوک.