بر اساس تلسکوپ سیاره‌ای کوشا ناسا، یکی از بزرگترین دنباله‌دارهایی که تاکنون کشف شده، مدت‌ها قبل از انتظار دانشمندان فعال بوده است.
دنباله دارها از گرد و غبار و یخ به جا مانده از روزهای اولیه منظومه شمسی تشکیل شده است. هنگامی که یک دنباله دار از نزدیکی خورشید می گذرد، یخ آن شروع به تبخیر می کند و پوسته ای به نام کما را تشکیل می دهد که آن را به یک دنباله دار فعال تبدیل می کند. با این حال، فاصله ای از خورشید که در آن ستاره دنباله دار فعال می شود تا حد زیادی به نوع یخ آن بستگی دارد - برای مثال آب، دی اکسید کربن یا مونوکسید کربن.
مطالعه جدیدی که توسط ستاره شناسان دانشگاه مریلند انجام شد نشان می دهد که سیاز Bernardinelli-B عبور می کندارنشتاین (BB) بسیار دورتر از خورشید فعال شد. تا کنون، دما برای تبدیل یخ آب به بخار بسیار پایین است. بنابراین، یافته‌ها می‌توانند به تعیین اینکه دنباله‌دار دقیقاً از چه چیزی ساخته شده‌اند و ایده جدیدی از شرایط اولیه منظومه شمسی ارائه می‌دهند. بیانیه دانشگاه.
متصل: مگاکامت برناردینلی-برنشتاین کشف یک دهه است. در اینجا توضیح این کشف است.
تخمین های اولیه نشان می دهد که دنباله دار BB ممکن است تا 62 مایل (100 کیلومتر) قطر داشته باشد که در میان بزرگترین دنباله دارهایی است که تا کنون کشف شده است. دانشمندان برای اولین بار متوجه این شیء زمانی شدند که در آن سوی سیاره قرار داشت اورانیوم.
در مقایسه، بیشتر دنباله دارها کمتر از یک مایل (1 کیلومتر) عرض دارند و بسیار نزدیکتر به خورشید هستند. طبق این بیانیه، در واقع، دانشمندان تنها یک دنباله دار فعال دیگر را تا کنون از خورشید دیده اند که بسیار کوچکتر از دنباله دار BB بوده است.
تونی فارنوم، نویسنده اصلی این مطالعه و ستاره شناس دانشگاه مریلند، می گوید: «این مشاهدات فاصله دنباله دارهای فعال را به طور چشمگیری فراتر از آنچه قبلاً می دانستیم، می برد.
استفاده از داده ها از مطالعه انرژی تاریک - تلاشی بین المللی برای کاوش در آسمان نیمکره جنوبی - ستاره شناسان برای اولین بار در ژوئن 2021 هسته درخشان دنباله دار BB را کشف کردند. با این حال، در آن زمان رصدها وضوح کافی برای نشان دادن دنباله دار دنباله دار را نداشتند.
در عوض، یک مطالعه اخیر از تصاویر گرفته شده توسط ناسا استفاده می کند ماهواره گذرا برای اکتشاف سیاره فراخورشیدی (TESS)، که در سال 2018 پرتاب شد و بیشتر وقت خود را صرف جستجوی سیاراتی می کند که به دور ستاره های نزدیک می چرخند. اما برای انجام این کار، تلسکوپ طبق بیانیه، نوردهی های طولانی تری را ثبت می کند و به نوبه خود نمای دقیق تری از آسمان را می گیرد و می توان از آن برای اجرام مختلف استفاده کرد.
محققان هزاران تصویر TESS را که بین سال‌های 2018 و 2020 گرفته شده‌اند، ترکیب کرده‌اند تا تصویر واضح‌تری از این دنباله‌دار و غبار سحابی که آن را احاطه کرده است، به دست آورند. بر اساس این بیانیه، محققان با لایه‌بندی تصاویر به‌گونه‌ای که دنباله‌دار در هر فریم قرار گرفته باشد، کمای دنباله‌دار را کشف کردند و ثابت کردند که در آن زمان فعال بوده است.
پیش از این، دانشمندان متوجه فعالیت این دنباله دار در تصاویر گرفته شده در زمانی که حدود 20 برابر فاصله زمین از خورشید بود، شده بودند. (دانشمندان تماس می گیرند میانگین فاصله زمین از واحد نجومی خورشید یا AU؛ اندازه گیری به معنای حدود 93 میلیون مایل یا 150 میلیون کیلومتر است.)
مشاهدات TESS نشان می‌دهد که دنباله‌دار BB در فاصله 23 واحد نجومی از خورشید فعال بوده است، اگرچه محققان گمان می‌کنند که مشاهدات مشابهی که چند سال قبل انجام شده‌اند می‌توانند کما را تشخیص دهند - اگر TESS در آن زمان در حال کار بود.
یافته های آنها بود منتشر شده در 29 نوامبر در مجله علوم سیاره ای.
سامانتا متیوسون @ Sam_Ashley13 را دنبال کنید. ما را دنبال کنید در توییتر @Spacedotcom و به بعد فیس بوک.