بر اساس یک مطالعه جدید، پیش از وجود زمین و سایر سیارات منظومه شمسی، خورشید ممکن است توسط حلقه‌های غبار غول‌پیکری شبیه حلقه زحل احاطه شده باشد.
این حلقه های گرد و غبار ممکن است از آن جلوگیری کرده باشند زمین از رشد به "ابر زمین" - نوعی سیاره که تقریباً دو برابر زمین و جرم آن تا 10 برابر آن است. به گفته ناسا. ستاره شناسان ابرزمین هایی را کشف کرده اند که حدود 30 درصد از ستاره های خورشید را در زمین ما می چرخانند. کهکشان.
ظهور ابر زمین ها در بسیاری از منظومه های شمسی دیگر، ستاره شناسان را با سوالاتی بی پاسخ گذاشته است: "اگر ابر زمین ها بسیار گسترده هستند، چرا ما آنها را در منظومه شمسی نداریم؟" آندره ایزیدورو، اخترفیزیکدان در رایس دانشگاه هیوستون تگزاس، در بیانیه ای گفت. برای کشف این موضوع، ایزیدورو و همکارانش یک مدل شبیه‌سازی کامپیوتری از شکل‌گیری ایجاد کردند منظومه شمسی، که از خاکستر یک ابر در حال فروپاشی غبار و گاز به نام سحابی خورشیدی بیرون آمد، Live Science قبلا گزارش شده بود.
متصل: 7 روشی که زمین در یک چشم به هم زدن تغییر می کند
شبیه‌سازی‌های آنها نشان می‌دهد که «شوک‌های فشار» یا مناطق پرفشار گاز و غبار، خورشید کودک را احاطه می‌کند. این نواحی پرفشار احتمالاً زمانی اتفاق می‌افتند که ذرات تحت کشش گرانشی قوی آن به سمت خورشید حرکت می‌کنند، گرم می‌شوند و مقادیر زیادی گاز تبخیر شده منتشر می‌کنند.
شبیه‌سازی‌ها نشان داده‌اند که احتمالاً سه ناحیه مختلف وجود دارد که در آن جامدات به گاز تبخیر می‌شوند، به نام خطوط تصعید. در نزدیکترین خط به خورشید یا گرمترین منطقه، سیلیکات جامد به گاز تبدیل می شود. در خط وسط، یخ به اندازه ای گرم می شود که تبدیل به گاز می شود. و در دورترین خط، مونوکسید کربن به گاز تبدیل شد.
شبیه سازی ها نشان داد که ذرات جامد مانند گرد و غبار در این «برآمدگی ها» گیر کرده و شروع به تجمع کردند. آندریا ایزلا، دانشیار فیزیک و نجوم در دانشگاه رایس، یکی از نویسندگان این مقاله می گوید: «اثر شوک فشار این است که ذرات غبار را جمع می کند، بنابراین ما حلقه ها را می بینیم. اگر این شوک‌های فشار وجود نداشت، خورشید به سرعت ذرات را جذب می‌کرد بدون اینکه بذری روی سیارات برای رشد باقی بماند. ایسلا گفت: "کسی نیاز دارد که آنها را متوقف کند و به آنها فرصت دهد تا به سیاره تبدیل شوند."
با افزایش سن، گاز و غبار اطراف خورشید سرد شد و خطوط تصعید به خورشید نزدیک شد. این فرآیند به گرد و غبار اجازه داد تا در سیاره‌های کوچک جمع شود سیارک- دانه های بزرگ سیارات که می توانند جمع شوند تا سیاره ها را تشکیل دهند. ایسیدورو می‌گوید: «مدل ما نشان می‌دهد که شوک‌های فشاری می‌توانند غبار را متمرکز کنند و شوک‌های فشار متحرک می‌توانند مانند کارخانه‌های کوچک سیاره‌ای عمل کنند.
ایسیدورو در بیانیه ای گفت: افزایش فشار میزان مواد موجود برای تشکیل سیارات در منظومه شمسی داخلی را تنظیم می کند.
بر اساس شبیه سازی ها، نزدیک ترین حلقه به خورشید، سیارات منظومه شمسی داخلی - عطارد، زهره، زمین و مریخ را تشکیل می دهد. حلقه میانی در نهایت تبدیل به سیارات بیرونی منظومه شمسی خواهد شد، در حالی که بیرونی ترین حلقه دنباله دارها، سیارک ها و دیگر اجرام کوچک در کمربند کویپر، منطقه ای فراتر از مدار نپتون، را تشکیل می دهد.
علاوه بر این، محققان دریافتند که اگر شکل‌گیری تاخیری حلقه میانی را شبیه‌سازی کنند، ممکن است ابر زمین‌ها در منظومه شمسی شکل گرفته باشند. ایسیدورو گفت: «زمانی که شوک فشار در این موارد شکل می‌گیرد، جرم زیادی قبلاً به سیستم داخلی حمله کرده و برای ایجاد ابر زمین‌ها در دسترس بوده است». "بنابراین زمانی که این فشار متوسط شکل گرفت می تواند جنبه کلیدی منظومه شمسی باشد.
این یافته ها در 30 دسامبر در مجله منتشر شد نجوم طبیعی.
در ابتدا در Live Science منتشر شد.