همانطور که دانشمندان قبلا در یک کهکشان کوتوله نزدیک دیده اند، سیاهچاله ها نه تنها می توانند ستاره ها را از هم جدا کنند، بلکه باعث تشکیل ستاره نیز می شوند.
در مرکز بیشتر کهکشان‌های بزرگ، اگر نگوییم همه، سیاه‌چاله‌های بسیار پرجرم با جرم‌هایی میلیون‌ها تا میلیاردها برابر بزرگ‌تر از خورشید زمین قرار دارند. به عنوان مثال، در قلب کهکشان راه شیری ما Sagittarius A * قرار دارد که جرم آن حدود 4.5 میلیون خورشید است.
پیش از این، ستاره شناسان سیاهچاله های غول پیکر را دیده بودند که ستاره ها را در هم می شکند. با این حال، محققان سیاه‌چاله‌های پرجرم را نیز کشف کرده‌اند که جریان‌های قدرتمندی تولید می‌کنند که می‌توانند ابرهای متراکمی را که ستاره‌ها از آن متولد شده‌اند تغذیه کنند.
ویدئو: سیاهچاله در کهکشان کوتوله باعث تشکیل ستاره می شود
متصل: عجیب ترین سیاهچاله های جهان
شکل‌گیری ستاره‌ای که توسط سیاه‌چاله‌ها هدایت می‌شود قبلاً در کهکشان‌های بزرگ مشاهده شده بود، اما شواهدی از چنین فعالیتی در کهکشان‌های کوتوله کمیاب است. کهکشان‌های کوتوله تقریباً شبیه کهکشان‌های تازه متولد شده پس از طلوع جهان هستند، بنابراین تحقیق در مورد اینکه چگونه سیاه‌چاله‌های کلان جرم در کهکشان‌های کوتوله می‌توانند باعث تولد ستاره‌ها شوند، می‌تواند «نگاهی به تعداد کهکشان‌های جوان در آغاز» ارائه دهد. زاخاری شوته، نویسنده اصلی این مطالعه، اخترفیزیکدان دانشگاه ایالتی مونتانا در بوزمن، به Space.com گفت که کیهان بخشی از ستارگان آنهاست.
در یک مطالعه جدید، دانشمندان کهکشان کوتوله Henise 2-10 را مطالعه کردند که در فاصله حدود 34 میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی جنوبی Pixis قرار دارد. تخمین های اخیر نشان می دهد که جرم کهکشان کوتوله حدود 10 میلیارد برابر جرم خورشید است. (در مقابل، کهکشان راه شیری جرمی در حدود 1.5 تریلیون جرم خورشیدی دارد.)
یک دهه پیش، امی رینز، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه ایالتی مونتانا، تابش رادیویی و اشعه ایکس را از Henize 2-10 کشف کرد که نشان می‌دهد هسته کهکشان کوتوله میزبان سیاهچاله‌ای به جرم حدود 3 میلیون خورشید است. با این حال، ستاره شناسان دیگر پیشنهاد کرده اند که این تابش ممکن است از بقایای یک انفجار ستاره ای به نام ابرنواختر آمده باشد.
در مطالعه جدید، محققان بر روی یک نازل گاز از قلب Henise 2-10 با طول حدود 490 سال نوری تمرکز کردند که در آن گاز یونیزه با بار الکتریکی با سرعت 1.1 میلیون مایل در ساعت (1.8 میلیون کیلومتر در ساعت) حرکت می کند. h). این جزر مانند یک بند ناف به اتاق کودکان درخشان ستاره ای در فاصله حدود 230 سال نوری از هسته Henise 2-10 متصل بود.
این جریان نشتی مانند شلنگ باغچه ای که روی توده ای از خاک پرتاب می کند به گاز غلیظ مهد کودک برخورد می کند و باعث پخش شدن آب می شود. شوت گفت، محققان خوشه های ستاره ای تازه متولد شده ای را کشف کرده اند که حدود 4 میلیون سال قدمت دارند و بیش از 100000 برابر جرم خورشید در مسیر خروجی پراکنده شده اند.
دانشمندان با استفاده از تصاویر با وضوح بالا از تلسکوپ فضایی هابل، مدلی شبیه به پیچ چوب پنبه در سرعت گاز در نشت کشف کرده اند. مدل‌های کامپیوتری آن‌ها نشان می‌دهد که این احتمالاً به دلیل پیشروی یا چرخش یک سیاهچاله است. از آنجایی که بقایای یک ابرنواختر باعث ایجاد چنین مدلی نمی شود، این نشان می دهد که هسته Henize 2-10 در واقع میزبان یک سیاهچاله است.
شوت می‌گوید: «قبل از کار ما، تشکیل سیاه‌چاله‌های بسیار پرجرم افزایش‌یافته از ستاره تنها در کهکشان‌های بسیار بزرگ‌تر مشاهده می‌شد.
در آینده، محققان می‌خواهند کهکشان‌های کوتوله بیشتری با تشکیل سیاه‌چاله‌های ستاره‌شکل مشابه را کشف کنند. با این حال، این به دلایل زیادی دشوار است - شوت گفت: "سیستم هایی مانند Henize 2-10 رایج نیستند؛ به دست آوردن مشاهدات با کیفیت بالا دشوار است؛ و غیره." با این حال، زمانی که امیدواریم تلسکوپ فضایی جیمز وب در آینده نزدیک آنلاین شود، "ابزارهای جدیدی برای جستجوی این سیستم ها خواهیم داشت."
شوت و رینز به تفصیل در مورد یافته های خود در شماره 19 ژانویه ژورنال نیچر صحبت کردند.
ما را دنبال کنید در توییتر @Spacedotcom و غیره فیس بوک.