ستاره شناسان تصویری دقیق از یک فوران عظیم از نزدیک ترین سیاهچاله ی غول پیکر تهیه کرده اند که به اندازه 16 ماه کامل در آسمان است.
تصویری که از انتشارات رادیویی مواد دور ریخته شده توسط سیاه چاله تقریباً با سرعت نور، تکه های غول پیکر پلاسما را نشان می دهد که در فاصله بیش از یک میلیون سال نوری از مرکز کهکشان اصلی خود منتشر می شوند. سنتور A.
سنتور A، حدود 12 میلیون سال نوری از زمین، پنجمین کهکشان درخشان در آسمان است که از سیاره ما دیده می شود. در مرکز آن، نزدیک‌ترین سیاه‌چاله‌ای است که به طور فعال تغذیه می‌کند، هیولایی با جرم 55 میلیون خورشید. سیاهچاله گاز، غبار و سایر مواد نزدیک خود را جذب می کند، سپس آنها را به شکل جت های قدرتمندی که در فضای بین کهکشانی منتشر می شوند، به بیرون پرتاب می کند و حباب های عظیمی را ایجاد می کند که در این تصویر قابل مشاهده است.
تصاویر جدید: یک جت قدرتمند با جزئیات بی سابقه از سیاهچاله بیرون می آید
خود کهکشان فقط یک نقطه بسیار کوچک در مرکز تصویر اشغال می کند. نقطه های پس زمینه ستاره نیستند، بلکه مشابه هستند، اما بسیار دورتر، کهکشان ها. نقاط پیش زمینه ستاره هایی در کهکشان خودمان هستند راه شیری.
این تصویر با تلسکوپ Murchison Widefield Array (MWA) در پشت استرالیای غربی، مکانی آرام و بدون تداخل رادیویی و میدان دید وسیع گرفته شده است.
بنجامین مک‌کینلی، ستاره‌شناس دانشگاه کرتین استرالیا و نویسنده اصلی مطالعه جدیدی که فوران را توصیف می‌کند، گفت: این تصویر شامل مشاهدات رادیویی، نوری و اشعه ایکس است. در یک بیانیه.
رادیوپلاسمای ساطع شده از سیاهچاله به رنگ آبی نشان داده شده است و به نظر می رسد که با گاز پرتو ایکس داغ (نارنجی) و هیدروژن خنثی سرد (بنفش) در تعامل است. رنگ‌های قرمز خطوط طیفی H-alpha مشخصه هیدروژن را نشان می‌دهند که الکترون‌ها را از دست می‌دهند.
مک کینلی گفت: «مشاهدات رادیویی قبلی نمی‌توانستند با روشنایی شدید جت‌ها کنار بیایند و جزئیات ناحیه بزرگ‌تر اطراف کهکشان تحریف شد، اما تصویر جدید ما بر این محدودیت‌ها غلبه کرد.
مک کینلی گفت کهکشان در مرکز، جایی که انرژی متمرکز و فعال تر است، درخشان تر به نظر می رسد. همانطور که انرژی به لبه های کهکشان پراکنده می شود، ماده کهکشانی رنگ پریده تر به نظر می رسد.
ماسیمو گاسپاری، اخترفیزیکدان از موسسه ملی اخترفیزیک ایتالیا، گفت که این مطالعه نظریه جدیدی به نام "انباشت سرد آشفته" (CCA) را تایید می کند که در زمینه های مختلف در حال ظهور است.
گاسپاری در بیانیه‌ای گفت: در این مدل، ابرهای گاز سرد در هاله کهکشانی متراکم می‌شوند و در نواحی مرکزی باران می‌بارند و سیاهچاله کلان جرم را تغذیه می‌کنند. سیاهچاله که توسط این باران تحریک می شود، به شدت واکنش نشان می دهد و انرژی را از طریق جت های رادیویی که لوب های تماشایی را که در تصویر می بینیم باد می کنند، ارسال می کند. این مطالعه یکی از اولین مطالعاتی است که «زمان» چند فازی CCA را با چنین جزئیاتی در طیف وسیعی از سنگ‌ها بررسی می‌کند.
یادگیری پنجشنبه (23 دسامبر) در مجله Nature Astronomy منتشر شد.
ترزا پولتارووا را در توییتر دنبال کنید @ ТерезаПултарова. ما را دنبال کنید در توییتر @Spacedotcom و غیره فیس بوک.