ممکن است لازم باشد فرضیات خود را در مورد اینکه کهکشان راه شیری برای یک خارجی چگونه به نظر می رسد، آزمایش کنیم.
در حالی که تصویر هنرمند معمولی کهکشان ما یک مارپیچ با شبکه‌هایی با بازوهای بلند و برازنده را نشان می‌دهد، چالش این است که ما این تفاسیر را از داده‌های جمع‌آوری‌شده از کهکشان انجام داده‌ایم که دید ضعیفی از برد بیرونی آن ارائه می‌دهد.
کار جدید تلسکوپ فضایی هابل، بر اساس اندازه‌گیری فواصل تا اجرام فضایی، نشان می‌دهد که حداقل برخی از بازوهای بیرونی ممکن است خشن‌تر و خشن‌تر از آن چیزی باشند که قبلا تصور می‌شد. با این حال، تیم تحقیقاتی گفت، پیش‌بینی‌ها حاکی از وجود مجموعه بزرگ‌تری از سلاح‌ها در لبه بیرونی کهکشان در اوایل سال 1971 بود.
جاش پیک، اخترشناس وابسته در مؤسسه علمی تلسکوپ فضایی (STScI) در بالتیمور می‌گوید: قرص بیرونی کهکشان راه شیری ممکن است شبیه کهکشان مسیه 83 باشد که دارای قطعات کوتاه‌تر و برش‌خورده‌ای از سلاح است. در یک بیانیه.
متصل: بهترین تصاویر از تلسکوپ فضایی هابل در تمام دوران!
پیک و همکارانش بر روی بازوی مارپیچی پرسئوس از کهکشان راه شیری تمرکز کردند. نقشه برداری کهکشان ما معمولاً شامل تلاش برای اندازه گیری فواصل تا اجرام مختلف است.
دانشمندان می توانند از میزرها استفاده کنند، که منابع رادیویی طبیعی هستند که در مناطقی با تعداد زیادی ستارگان عظیم یافت می شوند. اما از آنجایی که میزرها همه جا نیستند، دانشمندان اغلب مجبورند از تکنیک های دیگری برای تقریب فواصل در مقیاس کهکشانی استفاده کنند.
گام دیگر تلاش برای استفاده از حرکات این ابرهای گازی خواهد بود، اما چالش این است که سعی کنیم این حرکات را بر اساس اطلاعات ناقص پیش بینی کنیم. طبق بیانیه ناسا، در حالت ایده‌آل، حرکت اندازه‌گیری شده برای یک ابر گازی "مستقیماً با فاصله آن به دلیل چرخش کلی کهکشان راه شیری مرتبط است" که به دانشمندان اجازه می‌دهد ساختار کهکشان را تعیین کنند.
مطالعه جدید این سوال را مطرح کرد که اگر ابر گازی بتواند حرکات تصادفی داشته باشد، چه اتفاقی می‌افتد، که تیم تحقیقاتی با استفاده از غبار به عنوان یک پروکسی آن را اندازه‌گیری کردند. (این به این دلیل است که در جایی که گاز را می بینید، معمولاً غبار را می بینید.) ایجاد نقشه های غبار سه بعدی مستلزم مشاهده رنگ گروه هایی از ستاره ها در سراسر آسمان است. ناسا گفت ستارگانی که گرد و غبار زیادی بین خود و تلسکوپ وجود دارد قرمزتر از رنگ طبیعی خود به نظر می رسند.
داده های هابل پیچیدگی بیشتری را در دست پرسئوس از آنچه قبلا تصور می شد نشان داد. مشاهدات ابر غبار نشان می دهد که بر خلاف سایر مطالعات، ابرها در فاصله ای از دست پرسئوس (تقریباً 6000 سال نوری) قرار ندارند. در عوض، ابرها در فاصله 10000 سال نوری از ما دور می شوند.
اما اکنون تیم مایل است روی کهکشان راه شیری تمرکز کند تا ایده بهتری از نحوه شکل گیری کهکشان بدست آورد. کاترین زوکر، یکی از همکاران تیم هابل، یکی از اعضای تیم STScI پیک، قصد دارد از نقشه های غبار سه بعدی با استفاده از مشاهدات فروسرخ یک میلیارد تا دو میلیارد ستاره قرمز شده توسط غبار استفاده کند.
ناسا با اشاره به اینکه اطلاعات بیشتری می‌تواند از دیگران به دست آید، گفت: «اخترشناسان می‌توانند با پیوند دادن این نقشه‌های گرد و غبار جدید به تحقیقات سرعت گاز موجود، نقشه راه شیری درونی ما را اصلاح کنند، همانطور که قبلاً با کهکشان بیرونی انجام داده‌اند.» برای زمان تلسکوپی پذیرفته می شوند.
انتظار می رود تلسکوپ فضایی نانسی گریس رم بتواند با استفاده از نور فروسرخ برای دیدن غبار از کل صفحه کهکشان در چند صد ساعت نقشه برداری کند (و شاید برای اولین بار طرف دیگر کهکشان راه شیری را ببیند). علاوه بر این، رصدخانه Vera Rubin می‌تواند رصدهای ضعیف و دور را در چندین طول موج مطالعه کند که در ترکیب با رومن، فواصل پایداری را برای اجرام دیگر فراهم می‌کند.
مطالعه ای بر اساس مطالعه جدید برای انتشار در مجله Astrophysical پذیرفته شد.
الیزابت هاول را در توییتر دنبال کنید @howellspace. ما را در توییتر دنبال کنید @Spacedotcom یا در فیس بوک.